Het weer verandert continue, de natuur heeft zijn grillen en dit alles speelt zich alleen in het nu af.

Verandering – pijn – vroeger of straks…

Wat is dat anders bij de mens. Van nature – beter gezegd, vanuit onze persoonlijkheid

• houden we niet van veranderingen. Laten we liever alles bij het oude, het bekende, want dan weet je immers wat je hebt. Ook al bevalt dat niet zo goed, we houden er toch aan vast in plaats van iets nieuws te ervaren, waarvan je maar moet afwachten hoe dat zal zijn…;
• vermijden we pijn door dit te onderdrukken of te compenseren, waardoor het leven oppervlakkiger en onechter – schijnbaar minder pijnlijk – wordt;
• zijn we eerder bezig met het verleden of de toekomst in plaats van in het huidige moment te leven.

Veel mensen leven nog in dit patroon van weestand tegen verandering, vermijden van pijn en bezig met vroeger of later. Vandaag kwam een cliënt in ons centrum die besloten heeft om dit menselijke patroon te doorbreken. Hij wil loskomen van het bekende dat hem nu al lange tijd achtervolgt. Door de (ongezonde) keuzes die hij maakt om zijn pijn uit het verleden niet te hoeven voelen blijft hij zitten met diepe verwondingen uit het verleden die zijn gedrag tot op de dag van vandaag beïnvloeden. Om het proces aan te gaan is dit de eerste belangrijkste stap; het besluit van binnen uit, het innerlijk commitment, om de verandering aan te gaan. Gedreven door een diep verlangen dat anders kan en mag.

Dat bracht mij ook terug bij eerdere momenten waarop ik besloot om te veranderen. Nu weet ik inmiddels dat het uiterlijk een verandering lijkt, maar innerlijk gaat het om opschoning en bevrijding.

Veranderen is…

Veranderen betekent loskomen van je gecreëerde persoonlijkheid, de identiteit, het zelfbeeld dat je gevormd hebt, om ‘overeind te blijven’. Je persoonlijkheid heb je aangenomen omdat je niet anders wist hoe om te gaan met de ervaringen die je opdeed. Doordat de buitenwereld je ook zo ging zien, werd je persoonlijkheid je identiteit en werd deze leidend in plaats van je essentie. Zo kan het verleden je lang achtervolgen.

Een volledige ommekeer realiseer je niet in één keer, maar de beweging die gemaakt wordt door je commitment uit te spreken, is de eerste belangrijke stap. Het geeft  je kracht om de verandering aan te gaan en te realiseren. Dit moment van commitment heb ik zelf een paar keer intens beleefd en is tot op de dag van vandaag nog steeds een belangrijke drijfveer en innerlijke kracht om door te gaan op de weg die ik ben ingeslagen.

Pijn als…

Tijdens het proces van verandering (dus opschoning en bevrijding) heb ik ervaren dat het leven soms ‘grilliger’ werd, tenminste zo interpreteerde mijn mind dit. Mijn hart voelde dat het leven intenser werd, er kwam meer beleving van binnenuit in plaats vanuit mijn hoofd. De ‘grilligheid’ van het leven kan ik inmiddels meer toelaten, omdat ik een andere basis in mezelf ervaar. Doordat ik meer verbonden ben met mijn essentie, mijn ware natuur, is er een sterker draagvlak om de intensiteit van het leven toe te laten, te omarmen en het te beleven. Dan wordt pijn niet meer alleen beleefd als pijn, maar ook ervaren als een signaal van mijn lichaam en geest dat aandacht en liefde nodig heeft. Dan ontstaat er ruimte om achter de pijn te kijken en te zien welke boodschap het signaal van pijn voor me heeft. Dan ligt de levensles open en kan deze opgepakt en geïntegreerd worden.

In het nu door…

Door veranderen en pijn anders te zien kwam ik nagenoeg automatisch meer in het nu. De weerstand tegen verandering en de angst voor pijn creëerden bij mij vooral gedachten over de toekomst, zoals straks zal het anders zijn, dan… Dat zorgde ervoor dat ik het niet voelde en het mentaal ‘parkeerde’ door het weg te beredeneren. Door het wel te voelen ervaar ik inmiddels steeds meer innerlijke rust en overgave, waardoor ik meer in het nu kan leven. En dat is heel fijn, want daardoor geniet ik meer van wat er nu al is en heeft het ‘dromen’ over later ook meer rust gekregen. De afhankelijk van straks is losgelaten en maakt plaats voor de kracht van creatie, want dromen die voortkomen uit bezieling hebben kracht nodig om gemanifesteerd te worden. Die kracht is alleen in het nu aanwezig. Dan lijkt alles ook moeitelozer te gaan, niet dat alles van een ‘leien dakje’ gaat, maar de beleving is veranderd.

Ommekeer naar bevrijding – levensles – creatie

Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat de ommekeer van verandering – pijn – vroeger of straks naar bevrijding – levensles – creatie een levenslang onderdeel en proces is van het menszijn. Een andere kijk op het leven brengt een dimensie naar boven vanuit je essentie en dat is waar het uiteindelijk om te doen is. Dat was ook het verlangen van mijn cliënt: gaan leven vanuit wie ik werkelijk ben door mijn verleden een juiste plaats te geven. Ik ben er van overtuigt dat, hoe intens de levenservaringen ook zijn die je hebt meegemaakt, je elke dag de beslissing kunt maken om voor een ommekeer te kiezen. Dat weet ik uit eigen ervaring en het is de moeite waard!