Verbinden met de zomer in mijn bol…

De zon nodigt uit om erop uit te gaan, onder de mensen te zijn en te ontspannen. Diep van binnen willen mensen zich in het leven verbinden met andere mensen. Misschien al een zoektocht vanaf het allereerste moment dat je hier op aarde kwam en de verbinding met je moeder fysiek verbroken werd. Natuurlijk kan het ook zo’n schok geweest zijn, dat je je daarna nooit meer zo met iemand wilde verbinden, om deze pijn niet meer te willen voelen.

Om te verbinden creëren we van jongs af aan al allerlei strategieën, ook gevoed door de honger naar liefde, aandacht en waardering. Zo zal de een zich gaan opofferen voor de ander (in de kinderjaren veelal voor de ouders), zal een ander het doen door het najagen van succes om gezien te worden en een plaats te ‘verdienen’. Weer een ander is vooral gericht op het voelen, maar heeft vaak verwarring op zijn eigen gevoel zitten, waardoor het een grote zoektocht wordt. Een andere strategie is om zich niet met mensen te verbinden, maar juist te verbinden met het denken en vluchten in de honger naar kennis.

Mijn strategie was vooral de rol van bemiddelaar en de plaats in te vullen die in het gezin gemist werd. Ik was er goed in, zodanig dat ik ging geloven dat dit de manier was om liefde, aandacht en waardering te krijgen. In mijn latere jaren kwam ik er onbewust achter dat het toch veiliger was om te kiezen voor een andere strategie, namelijk vluchten in afleidingen. Voor mij was de sport, alles draaide om sport en ik deed niets anders meer dan voetballen, tennissen, etc. Tijdens mijn puberteit ging ik het vervangen door uitgaan en daar hoorde in het weekend ook alcohol bij. Het was stoer en gaf mij de indruk dat ik erbij hoorde, me verbonden kon voelen met anderen.

Nu vele jaren later realiseer ik me al schrijvend, dat er geen vak op school was over verbinden en ook in het gezin niet gesproken werd over wat het is om je te verbinden met anderen. Ik had het geluk dat ik de liefde van mijn leven al tijdens mij middelbare schooltijd tegenkwam, maar ik realiseer me nu dat vooral de laatste jaren ik me veel bewuster geworden ben wat het inhoudt om je werkelijk verbinden met een ander.

Dat doe je niet zomaar. Het kan diepe stukken in je raken, bij mij waren het hele vroege herinneringen (geboortepijn en kindpijn). Confrontatie met keuzes die ik toen gemaakt hebt, vorming van mijn persoonlijkheid (aangenomen identiteit), diepgewortelde (levens)overtuigingen. Verbinden raakt en nodigt uit om in je eigen spiegel te kijken. Een spiegel waarin je ziel blootgelegd wordt en pijn die leidt tot patronen, overtuigingen en verstrikkingen, zichtbaar wordt omdat het roept om geheeld te worden.

In de laatste maanden speelt het thema verbinden zowel bewust en onbewust weer een belangrijke rol voor mij, met steeds de vraag: vanuit welke Marco verbind ik mij met de ander, is het vanuit mijn hart, mijn essentie of is het vanuit mijn persoonlijkheid? Jacquelien is daarin voor mij een mooie spiegel, ze houdt steeds minder haar mond en raakt me door wat ze mij teruggeeft in wat ik doe en uitstraal.

Ik ben me ook bewust dat je verbinden niet kunt forceren, dat creëert spanning en een onnatuurlijke druk, waardoor de persoonlijkheid teveel invloed krijgt op dit proces. Zoals we bij het harmoniserend ademen veel aandacht besteden aan de ontspanning in de ademhaling (ademen is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met leven), is ook in het proces naar werkelijke verbinding een rol weggelegd voor ontspanning.

Dat is niet makkelijk, want juist in de ontspanning ga je voelen. De strategieën die ik aan het begin van dit blog noemde zijn allemaal gebaseerd op een inspanning, op iets doen, iets forceren. Terwijl juist de ontspanning de ruimte en beleving kan geven die nodig is om wat er nog in de weg staat helder te krijgen.

Onvoorwaardelijk verbinden kun je als je harmonie hebt in jezelf, in balans bent, zodat de ander waarmee je je wilt verbinden niet jouw disharmonie hoeft op te lossen en in te vullen. Bij disharmonie wordt de verbinding gebruikt als compensatie van leegte in jezelf of als pleister op de wonde van oude kindpijn. Als je dit kunt doorbreken wordt vanuit innerlijke harmonie de verbinding met de ander aanvullend.

Nu schijnt de zon door mijn raam en is voor mij de zomer al begonnen. De zomer staat ook symboliek voor het vrij zijn, het ontspannen. En ik bedenk me net dat ik deze zomer ga gebruiken om mij innerlijk te ontspannen, zodat ik kan ontmoeten als er nog iets is wat tegenhoudt om me vanuit mijn hart te verbinden met de ander. Ik wens jou alvast een mooie zomer die ontspanning geeft en vervulling brengt in de verbindingen die je met anderen hebt en krijgt.